Choroba Hashimoto

Choroba Hashimoto

Jeszcze przed kilkunastu laty najczęściej występującym schorzeniem tarczycy było wole młodzieńcze, powiększenie gruczołu spowodowane niedoborem jodu w diecie. Jednak odkąd joduje się sól wole wykrywa się znacznie rzadziej. Wzrasta natomiast liczba osób, u których endokrynolodzy diagnozują chorobę Hashimoto.

Do rozwoju tej choroby dochodzi z winy źle funkcjonującego układu immunologicznego. Z nieznanych przyczyn kieruje on swoje przeciwciała przeciwko tarczycy. Atakuje ją dopóty, dopóki nie zniszczy gruczołu. Podobny mechanizm działa w przypadku innego schorzenia tarczycy – choroby Gravesa-Basedowa, gdzie również układ odpornościowy wysyła przeciwciała, ale taki które stale i niepotrzebnie pobudzają tarczycę do pracy.

W chorobie Hashimoto na początku mamy symptomy nadczynności tarczycy, a kilka tygodni później praca gruczołu może wrócić do normy, ale po pewnym czasie ujawnia się niedoczynność. Choroba wycisza się sama, jednak gdy cel zostanie osiągnięty – czyli tarczyca zostanie zniszczona. Niestety gruczoł tarczycy nie ma takich niezwykłych właściwości jak np. wątroba, czyli nie potrafi się regenerować samoczynnie.

Zatem po przebytej chorobie Hashimoto pozostaje nam niedoczynność tarczycy. Jej leczenie polega na przyjmowaniu hormonów, które zazwyczaj bierze się rano przed posiłkiem. Przyjmowanie leków jest jednak konieczne już do końca życia.